Навозишҳои даҳон ҳамеша алоқаи ҷинсиро ҳассостар мегардонад. Бисёр одамон аз онҳо метарсанд ё шояд онҳоро як чизи нангин мешуморанд. Аммо шумо бояд ба духтар нигоҳ кунед ва дарк кунед, ки роҳи дигари ба ӯ додани лаззати шаҳвонӣ ҳанӯз ихтироъ нашудааст. Албатта, ин ба хар кас вобаста аст. Аммо ман барои худ интихоб кардам. Ва табассуми шодмононаи шарикам гувоњї медињад, ки дар интихоби навозишњо хато накардаам.
Ҷинси зебои шаҳвонӣ бо як хонуми дилфиреб! Аз тамошои он хуш аст, ки хонум аз ҳар лаҳзаи алоқаи ҷинсӣ чӣ гуна аз таҳти дил лаззат мебарад. Ҳама чиз тавре ки бояд бошад - бо андеша ва бе шитоб! Чи хеле ки падарам мегуфт - бе ягон гавго ва фанатизм ту бояд!